İyi haber mi bilmiyorum. Nihayet uzun zamandır, hatta geçen yıldan beri bekliyorduk.. Telefon çalmıştı. Arayan kişi hastahaneden bir görevli. Babamın yarın sabah saat 09.00 da hastahanede bulunmasını ve amaliyattan önce yatış işlemlerinin başlaması gerektiği ile ilgili bilgi verdiğini öğrendim. Çalan Telefon Babamın GSM hatlı telofonuydu.
Babam Akşam geç geldikten ve akşam yemeğini yedikten sonra ailecek (annem, babam, kızkardeşim ve ben) hazırlandık ve komşumuza başsağlığı vermek için yola koyulduk. Komşumuza başsağlığı veriyor, fatiha okuyarak merhumun ruhuna hediye ederek çeşitli konulardan sohbetlerle ve ev sahibesinin yapmış olduğu Türk Kahvesini yudum yudum içiyorduk. Bu arada vakit gelmişti. Ev sahibisinden izin istedik ve vedalaştık. Komşu ziyaretimiz böylece noktalanmıştı.
Annem telaşla hemencecik babamın
eşyalarını hazırlamaya başladı. Hastahane de kaç gün kalınır - kalınmaz bilinmez. Hastahane için hazırlık...
..........
Hikayenin devamını belki yazarım veya olduğu gibi bırakabilirim.
Yazmak istedim ve yazdım.
Sizde yazmak isterseniz bir deneme yazısı yazarak başlaya bilirsiniz Edebiyata.
Aslında bu hikaye gerçek.
Hastahaneden verilen yatış tarihi:
13 Mart 2019. Haydarpaşa Numune Hastahanesi. (Üroloji Servisi) Üsküdar, İstanbul / Türkiye
Yüce Allah insanlardan ve tüm canlılardan sağlık sorunu yaşayanlarına hayırlı şifa versin. Amin. İnşallah.
Yüce Allah'a hamdolsun.
Elhamdülillah!
Her şeyi çok iyi bilir Yüce Allah.
Ben hiçbir şey bilmiyorum.
Ben hiçbir kimseyim.
Ben bir hiç!
Özür dilerim.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder